Geschiedenis

Geschiedenis van de Helianth

De officiële opening van de Patiëntenkring Helianth vond plaats op 27 september 1980.
In diezelfde periode was ook de oprichting van de Stichting ter bevordering van de antroposofische geneeskunst.

Geënthousiasmeerd door Jan van Dam (antroposofisch huisarts) werd menigeen gedreven om zich in te zetten voor een echt therapeuticum. Een praktijk waar je niet alleen komt als je ziek bent, maar waar je meer kunt vinden om je levenspad te verrijken. B.v. cursussen of lezingen over hoe je op een andere manier naar gezondheid en ziekte kunt kijken…….

Het, met elkaar doen, de schouders eronder stond voor deze startende Rotterdamse patiëntengroep hoog in het vaandel, vanuit deze krachtige wilsimpuls en een intense samenwerking is het mogelijk geweest dat 2 jaar later op 27 september het Therapeuticum Helianth feestelijk werd ingewijd.

Startend vanuit 2 huizen, in de Vredeman de Vriesstraat 19-21, één dan nog woonhuis voor de familie van Dam en één als praktijkhuis, werden in de patiëntenkring de eerste plannen voor de verbouwing tot één huis, tot een Therapeuticum gesmeed. Het praktijkhuis was toen al te klein, inmiddels was er al een 2e huisarts bij gekomen en werd de kunstzinnige therapie in het buurhuis gegeven. Op velerlei gebied werd er druk gezamenlijk voorbereid, eerst achter de schermen, plannen makend, fondsen werven, enz., maar dan uiteindelijk toch ook gewoon het sein voor handen uit de mouwen. Actief klussen met elkaar, van de 2 huizen 1 Therapeuticum maken, de fam. van Dam was inmiddels verhuisd en dat betekende meer ruimtelijke mogelijkheden.

Een architect die een bouwplan ontwerpt, de financiën die geregeld moeten worden, materiaal, nieuw en soms ook nog georganiseerde 2e handsspullen.

Wat een enorme inzet heeft dit gevergd, van al die mensen van het eerste uur, die bij deze verbouwing betrokken waren, die zich zo vol enthousiasme ingezet hebben, tegenslag en irritaties overwinnend, want die horen helaas ook bij verbouwen. Één doel voor ogen, dit Therapeuticum in de Alexanderpolder moet er komen. De kracht van samenwerking, de kracht van samen een doel willen bereiken, je individuele verlangens van het moment los kunnen laten en overwinnen, om gezamenlijk een doel te bereiken. En wat voor einddoel!!!! Waar dat einddoel dan weer naar leiden zal, dat blijft nog voor je open.

Nu kunnen we naar deze start zoveel jaar geleden met dankbaarheid terugkijken, want zonder deze enorme inzet van de mensen van het eerste uur, hadden we niet zo’n stevig Therapeuticum in de Polder. Ook vanuit een zekere “reflectie” kunnen we terugkijken.

Hebben we in de afgelopen tijd met elkaar kunnen ontwikkelen wat toen nagestreefd werd? Een goede plaats voor patiënten (en wie is er niet patiënt in deze tijd), artsen, therapeuten.

De tot therapieruimtes verbouwde huizen vonden al snel hun bestemming. Ruime kamers, met aparte onderzoekruimtes voor de beide huisartsen, een kamer voor de assistentes. Kunstzinnige therapie voor kinderen en volwassenen in een mooie zonnige kamer, eurythmietherapie, psychotherapie, fysiotherapie ieder zijn eigen ruimte, alles ging van start. Cursussen en lezingen, georganiseerd door de patiëntenkring, gegeven door de artsen, therapeuten en anderen uit de patiëntenkring werden drukbezocht. Heel veel mensen hebben in de loop der jaren hun weg via de huisartsen, de therapieën en de verschillende activiteiten hun weg naar het Therapeuticum gevonden.

Inmiddels was er door de patiëntenkring een Therapiefonds opgericht, om diegene te ondersteunen, die de voorgeschreven Therapie, niet vergoed kreeg.

Om al deze activiteiten binnen het Therapeuticum te kunnen blijven realiseren, kwam er een vraag naar extra financiële ondersteuning. Wederom wordt er weer een enorm gezamenlijk project op touw gezet. Iedere patiënt, uit het bestand van de artsen, wordt thuis door iemand uit de patiëntenkring, therapeut of arts persoonlijk benaderd om deel te nemen aan deze actie. Slechts een gulden per maand automatisch overschrijven voor de Helianth. Ook dan weer een enorme samenwerking, de actie leidt tot en goed financieel resultaat. Heel veel hebben we door de jaren heen, kunnen realiseren door deze financiële ondersteuning.

Ontwikkeling en de daarbij behorende wensen, dus ook ruimtegebrek bleek ook al snel aan de orde. Een grotere ruimte voor cursussen en vergaderingen, een gelijkvloerse oefenruimte voor de fysiotherapie, badtherapie, enz.

In ’95 kwam het buurpand op nr.23 te koop. Veel overleg in de Middengroep, het orgaan waar een afvaardiging van de patiëntenkring, de Stichting en de artsen-therapeutengroep bij elkaar komen en het wel en wee van het Therapeuticum bespreken. En toen de Stichting, die de panden beheert en de huren int van de medewerkers, het licht op groen zette, kon het aangrenzende pand aangekocht worden.

Een nieuwe bouwgroep werd samengesteld en opnieuw start er een gigantisch samen werkingsproject, ditmaal gedeeltelijk door professionals ondersteund, maar gelukkig ook met heel veel inzet van vrijwilligers en medewerkers. Eind ’96 is het dan zover, 3 huizen omgevormd tot een Therapeuticum. Een nieuwe fase. Mooie ruime therapieruimten zijn ontstaan. Een badtherapie ruimte, waarin een mooi houten bad. Het bad gefinancierd door de jarenlange inzet van een patiënt met oud papier acties. Het consultatiebureau gaat van start. De buitenkant wordt niet vergeten, de Tuingroep tovert de 3 tuinen, zowel voor als achter, met noeste arbeid en volharding om tot 1 prachtige tuin, met flow-form en al.

Meerdere artsen en therapeuten hebben in ons Therapeuticum gewerkt de afgelopen jaren, sommige kort andere weer lang. De meeste antroposofische therapieën hebben hun vaste plaats gekregen, enkele konden nog niet blijven in de Helianth, ik denk aan de muziek en spraaktherapie. Wie weet in de toekomst weer.

Er is, last but not least, nog een actief samenwerkende groep binnen het Therapeuticum en dat is de artsen-therapeutengroep, naast het bilaterale overleg is er ook wekelijks interdisciplinair overleg. Iedere dinsdagmiddag komen we bij elkaar om de lopende zaken te bespreken, maar vooral ook om inhoudelijk aan een bepaald thema te werken. Het afgelopen jaar was dat “de ontwikkeling van het kleine kind”, naast de met elkaar bestudeerde inhoud, kan ieder vanuit zijn eigen vakgebied zijn bijdrage leveren, om zo tot een meer compleet beeld te komen. Zo ontstaat er een actieve interdisciplinaire samenwerking, wat zich tot in het praktische werken vertaald.

Met dit gezamenlijk werken op dinsdag, de Middengroep, de gezamenlijke viering van de jaarfeesten, met de leden van de Stichting, bestuur van de Patiëntenkring en de artsen-therapeutengroep, proberen we met vallen en opstaan, met elkaar de Tijdgeest te lijf te gaan. De tendens van steeds meer individualisering, eenzaamheid en versplintering van de mens. Met elkaar binnen de setting van het Therapeuticum, ook een plaats te vinden, waar je weer een heel mens kunt worden, met b.v. de therapieën, inhouden en activiteiten die we aan kunnen bieden.

Dankbaarheid is hier op z’n plaats. Dank aan alle mensen, die op wat voor manier dan ook meegeholpen hebben dit Therapeuticum te ondersteunen, zodat wij vanuit het antroposofisch mensbeeld hebben kunnen werken en in dit toekomst willen voortzetten.

Henny Kerkhof.